özgə

sif.

1. Başqa, digər. Özgə məsələ. Özgə vaxt gələrsən. – Bundan əlavə, dəxi Yusif şahda həzar gunə özgə eyblər tapdılar. M. F. A.. // Aid olduğu sözə xüsusi emosionallıq verir. İlin hər fəslinin bir hüsnü var, amma qışın ləzzəti bir özgədir. C. M.. Deyirlər ki, evli olmağın, uşaq babası olub külfət arasında ömür sürməyin özgə bir ləzzəti var. A. D..

2. Həmin cəmiyyətə, kollektivə, ailəyə mənsub olmayan. Özgə uşaq. – <Müəllim:> Mən ki özgə adam deyiləm. H. N..

3. İs. mənasında. Kənar, yabançı, yad, özgəsi. <Dilbər:> Özgələri min iş görürlər, karvanı malı ilə yeyirlər, sarvanı şalı ilə. C. C.. <Sərvər:> Rüstəm bəy Gülnazı özgəsinə ərə verir. Ü. H..

4. Qoşma vəzifəsində. Digər, başqa. Bahar fəsli el şad olur sərasər; Hərgiz məndən özgə yoxdur mükəddər. Q. Z..